Een warme zomer met een depressie

Een zomervakantie die begon met een neergeschoten vliegtuig, een videoclip van een onthoofding die rondwaarde als een gruwelijke trofee en een wekkerradio die je liet ontwaken met alle details over waterboarding. Mijn collega verzuchtte laatst dat alle nieuwskoppen op Nu.nl alleen maar rampspoed bevatten. Ziedaar de zomer van 2014 en de depressie die het nieuws van de afgelopen maanden met zich meebracht.

Authentieke Indonesische rijsttafel van Albert Heijn: is het wat?

Om met het antwoord te beginnen: nee. Ik ben er weer ingestonken. De prachtige verpakking is een soort dienblad in stijlvol zwart en zilver. Het toont een grote foto met vier gevouwen bananenbladeren met rijst, twee vleesgerechten en een groentegerecht. Dit is Albert Heijn Excellent, dus het moet wel goed zijn.

Notarissentaal is nog steeds vaagtaal!

Enkele weken geleden gaf ik bij de notaris mijn akkoord voor onder andere de volgende alinea. Ik wilde dolgraag dat de koop van mijn huis doorging. Maar eigenlijk tekende ik voor iets waar ik niets, maar dan ook niets, van begreep. Wie na drie regels nog snapt waar dit over gaat mag het zeggen:

Afscheid en woede

Toen ik vorige zomer een eind maakte aan mijn relatie van twaalf en mijn huwelijk van zeven jaar was er niet veel nodig. Aan de buitenkant was er een kort en hevig, maar pietluttig conflict. De druppel die de emmer deed overlopen. Maar dat gezegde voldoet niet als beeld: ooit een volle emmer gezien waar een druppel te veel in gaat? Je krijgt geen vloedgolf, niets barst uit elkaar.

Bedampte adem terwijl de wereld voortraast

Gisteren dwaalde ik tot in de kleine uurtjes door het Muziekgebouw Eindhoven. Het was Cross-Linx, een festival voor cross-overmuziek, met artiesten die zich bewegen tussen populair en klassiek. Gezien het enthousiasme in de grote zaal kwamen veel mensen voor José González. Ik kwam voor Ólafur Arnalds, die ik heb ontdekt via Spotify.

De zwarte weerspiegeling van onze internetsamenleving

Gisteren zag ik The National Anthem, de eerste aflevering van Black Mirror. Een dag later dan de uitzending. Via de harddiskrecorder, want zo gaat dat tegenwoordig. De serie met op zichzelf staande afleveringen wordt omschreven als sciencefiction. Laat dat idee onmiddellijk los. Het gaat weliswaar over de invloed van technologie op mens en samenleving. Maar de geschetste realiteit is dichterbij dan we denken.

Textielfilm met glitter en veren

Behind the Candelabra is de nieuwe film van Steven Soderbergh over de Amerikaanse showpianist Liberace. Diens relatie met de bijna veertig jaar jongere Scott Thorson staat centraal. Michael Douglas en Matt Damon spelen de hoofdrollen. Hoe ver gaat de film in het openlijk tonen van een homoseksuele relatie?

Fuck swag

Vanmorgen kwam ik met mijn winkelwagentje uit de Aldi gedenderd en reed bijna een jonge man aan. Bruingebrand en versgedoucht, zwart T-shirt met korte mouwen en grote letters FUCK SWAG op borsthoogte. Wat betekent dat, ‘swag’? En probeerde die man een statement te maken?

Beren op de weg, ganzen in de lucht

In de schemer waren we bij een van de toeristische attracties, de zonsopgang bij de Bromo Vulkaan. Het was koud en verschrikkelijk druk. In het alom vrolijke gedrang hadden we met een aantal een plekje veroverd aan de bovenkant van een schuin aflopend plateau. Nel stond een meter of tien lager, en we wuifden dat ze bij ons kon komen staan. Haar antwoord was: “Nee, want daar zie ik toch ook niks”.

De nieuwe betekenis van “glazig kijken”

Vandaag is er weer een evenement waarbij Nederland een glimp van Google Glass mag opvangen. Het is onderdeel van een slimme marketingcampagne waarin de voordelen van Google’s nieuwe vinding breed worden uitgemeten. Google Glass komt pas eind 2014 op de Europese markt. En schaarste maakt liefhebbers van gadgets erg begerig.