Textielfilm met glitter en veren

Behind the Candelabra is de nieuwe film van Steven Soderbergh over de Amerikaanse showpianist Liberace. Diens relatie met de bijna veertig jaar jongere Scott Thorson staat centraal. Michael Douglas en Matt Damon spelen de hoofdrollen. Hoe ver gaat de film in het openlijk tonen van een homoseksuele relatie?

Heel ver als we recensent Gerhard Busch van VPRO Gids moeten geloven:

De sekscènes tussen Liberace – die seksverslaafd was – en Scott zijn verfrissend echt. En expliciet. Iets waar Douglas zich vooraf nauwelijks druk over maakte. ‘Ik had het script gelezen en wist waar ik aan begon. Matt en ik hebben het er vooraf ook niet veel over gehad. Na de eerste kus, in de scène dat we samen pasta hebben gegeten, was het ijs gebroken.’

De echte Liberace en Scott Thorson In Las Vegas, 1982

In de zijkolom van VPRO gids staat nogmaals in de korte beschrijving van de film (4 ****):

Soderbergh verfilmde hun zes jaar durende relatie open en eerlijk en schrikt, net als Douglas en Damon, niet terug voor expliciete sekscènes. Geproduceerd door betaalzender HBO, omdat de grote studio’s de film ‘too gay’ vonden.

Ik vraag me af of Gerhard Busch de film wel gezien heeft. Volgens mij heeft hij regelrecht een blurb uit een persbericht overgeschreven. Of komen zijn opvattingen over wat expliciet is ergens uit christelijk Veenendaal ?

Behind the Candelabra is namelijk NERGENS expliciet in het tonen van seksualiteit. Volgens de algemene Hollywoodnormen gebeuren alle handelingen onder de lakens. Ja, één keer ontbreken de lakens en worden met een laag camerastandpunt de geslachtsdelen van de acteurs door een onscherpe voorgrond bedekt. Voor het leven van een seksverslaafde gaat het er tam en bedekt aan toe.

Ongeveer zo ziet dampende Hollywoodseks er uit. It’s complicated, Universal 2009

Je stelt je eerder voor hoe Michael Douglas en Matt Damon voor deze film aan de onderhandelingstafel hebben gezeten om hun seksquota te verlagen. Beide heren willen na Candelabra nog aan de bak met stoere mannenrollen, en hun marktwaarde behouden.

Nudisten gebruiken voor een camping waar de kleren aan moeten het vakjargon textielcamping. Een niet-naaktstrand heet een textielstrand. In die gedachtegang is Behind the Candelabra een textielfilm. Voor de familie doorsnee.

A show bigger than life

Is er dan niets goeds aan? Zeker wel: in de eerste plaats de glitter en de veren. Zeer Las Vegas zijn de interieurs en de kleding uit de jaren zeventig. Michael Douglas – niet bepaald mijn lievelingsacteur – geeft zijn Liberace net voldoende camp om irritatie en aandoenlijkheid te verenigen. De stroop waarmee hij Scott Thorson in zijn vliegenval weet te lokken is erg geloofwaardig.

Matt Damon blijft voor mij in zijn rol iets te afstandelijk, sloom en volgzaam. De relatie tussen de twee is echter uiterst herkenbaar: van overweldigend begin tot samen bankhangen, van overwonnen crisis tot kille apotheose. Damon is in de ene scène uitgezakt en verdikt, en in de volgende afgeslankt en enorm opgespierd. Je vraagt je af waar precies de digitale techniek zijn werking heeft gedaan.

Plastisch snijwerk

Een glansbijrol is er tenslotte voor Rob Lowe, de plastisch chirurg die zowel Liberace als Scott onderhanden neemt. Zijn Doctor Feelgood is een griezelig-grappige kruising tussen Jack Sparrow en Michael Jackson, en zorgt voor de nodige humor halverwege de film.

Het bloederige snijwerk aan de gezichten van Liberace en Scott komt overigens zeer detaillistisch in beeld. Dat dan weer wel.