Gisteren zag ik The National Anthem, de eerste aflevering van Black Mirror. Een dag later dan de uitzending. Via de harddiskrecorder, want zo gaat dat tegenwoordig. De serie met op zichzelf staande afleveringen wordt omschreven als sciencefiction. Laat dat idee onmiddellijk los. Het gaat weliswaar over de invloed van technologie op mens en samenleving. Maar de geschetste realiteit is dichterbij dan we denken.
Ik ben zelden verrukt over iets wat op tv komt, maar dit is voor mij briljant drama. Ik geef iets van het verhaal weg, expres niet alles: de premier van Engeland krijgt een video te zien van de ontvoerde kroonprinses Susannah. Huilend legt ze een verklaring af: als de premier niet binnen 24 uur op tv copuleert met een varken wordt ze vermoord. De video staat inmiddels al op YouTube. En de hele natie vraagt zich af hoe dit afloopt: “Doet ie het wel of doet ie het niet?”
Grotesk en realistisch
Wat ik zo sterk vind is dat het monsterlijke dilemma, dit groteske gegeven volstrekt geloofwaardig wordt voorgeschoteld. Het acteerwerk is perfect toegesneden, met veel Britse semi-sterren in bijrollen. Er zit vaart in. Ironie en compact, wrang drama in een perfecte balans.
Deze eerste aflevering is meeslepend en confronterend. Dit is wat technologie met onze samenleving kán doen. Op elk moment vanaf nu. Het internet heeft de mens veel goeds gebracht. Maar we verliezen ook.
Op Uitzending Gemist is de film in ieder geval nog te zien tot maandag 13 januari. Wel vooral in de kleine uurtjes, tussen 22.00 en 06.00 uur. Waar dat nu weer voor nodig is?
Maar ik heb gezegd. Filmliefhebbers, politici, sociologen, nerds, geeks en jongelui: gaat dat zien!
Dit moet (anders) kunnen 