Het is een onbevredigd gevoel dat me dwars zit. Overdag doe ik dingen die hun betekenis lijken te verliezen. ’s Nachts houden gedachten me wakker. Als ik ze dan op zou gaan schrijven kom ik overdag slaap tekort. Er moet ook nog gewoon gewerkt worden.
Maar op de dag zelf zet ik mezelf niet aan tot actie. Een uur schrijven zou al helpen. Beter dat dan niets. De stille confrontatie met moeizaam tot stand komende zinnen houdt me tegen. De angst dat de inspiratie ontbreekt. En er liggen al zoveel half afgeschreven verhalen die ik nooit gepubliceerd heb. Lees verder