Enkele weken geleden gaf ik bij de notaris mijn akkoord voor onder andere de volgende alinea. Ik wilde dolgraag dat de koop van mijn huis doorging. Maar eigenlijk tekende ik voor iets waar ik niets, maar dan ook niets, van begreep. Wie na drie regels nog snapt waar dit over gaat mag het zeggen:
De Schuldenaar verklaarde het recht van hypotheek en de pandrechten aan de Bank te verlenen, in de eerste plaats tot zekerheid voor de voldoening van de lening en van al hetgeen de Schuldenaar uit hoofde van de in deze Akte vastgestelde overeenkomst aan de Bank schuldig is of zal worden en voorts voor al hetgeen de Schuldenaar aan de Bank nu of te eniger tijd mocht blijken verschuldigd te zijn, uit welken hoofde ook, zowel in als buiten rekening-courant en al dan niet in het gewone bankverkeer. |
Of deze:
De Schuldenaar geeft hierbij onherroepelijke volmacht met het recht van substitutie aan de Bank – zonder welke volmacht de geldlening niet tot stand zou zijn gekomen – om voor en namens de Schuldenaar allen rechten en acties (bij voorbaat) zijn verpand uit te oefenen en vast te stellen, hetzij in der minne, hetzij in rechte, geschillen ter zake van deze rechten te onderwerpen aan arbitrage of bindend advies, daaromtrent dadingen aan te gaan en al hetgeen de Schuldenaar te dier zake te vorderen heeft, daaronder begrepen het door verzekeraars verschuldigde, in en buiten-rechte te innen en daarvoor kwijting te geven. |
Voor gewone mensen belangrijke zaken moet je helder communiceren
Het internet heeft overheidscommunicatie veel begrijpelijker gemaakt. Veel Nederlandse gemeenten hebben een transparante en toegankelijke website of werken daar hard aan. Klare taal zonder jargon, tangconstructies of ellenlange zinnen wordt daardoor de richtlijn voor elke geschreven tekst.
Hoe komt het dan dat bij wetteksten en officiële aktes de tijd stil heeft gestaan? Daar waar begrip van de inhoud voorop staat is duidelijkheid toch de eerste vereiste?
Cursusje begrijpelijk schrijven voor taalniveau B1?
Dit moet (anders) kunnen 